Opis Starego Miasta

Mistrz Gry

Kilkaset lat temu prowincję nawiedziła niespotykana dotąd fala anomalii pogodowych. Najdotkliwiej ucierpiało miasto Indurial. W przeciągu kilku dni wody Zamarzniętego Morza, z pomocą nieustających deszczów, wystąpiły z brzegów wypełniając ogromną dolinę, w której położone było owe miasto.
Dawniej stolica Isenduur, teraz, to niegdyś piękne tętniące życiem miasto, stanowiące ośrodek kultury całego regionu, znajduje się niemal całkowicie pod wodą. Piękne aleje oraz miejskie uliczki przez lata zostały osiedlone przez kolonie ryb i innych morskich stworzeń. Budynki "Starego Miasta", jak obecnie nazywa się zatopioną część Indurialu, przeobraziły się we wspaniałą rafę koralową. Widoczne nad taflą wody szczyty najwyższych wież i budynków oraz ich charakterystycznie ostro zakończone dachy, przypominają ludziom o utraconej stolicy i katastrofie jaka miała tu miejsce.
Część tych, którym udało się w porę opuścić miasto, nie uśmiechało się porzucić swojego dziedzictwa. Ich wysiłki doprowadziły do powstania „Nowego Indurialu”, który przez lata stał się sporą osadą. Miasto nigdy jednak nie odzyskało dawnej świetności.
Lokalne legendy mówią, że w byłej rezydencji królewskiej wciąż znajduje się pełno skarbów, pozostawionych w pałacu, gdy miasto było zalewane. Wielu śmiałków próbowało swych sił, lecz żaden nie zdołał odzyskać utraconych skarbów.

Jak wynika z zapisków z wielkiej biblioteki w Meridmannaz, cała osada usytuowana była na planie koła, którego krawędź, kreślona ręcznie przez królewskich architektów, wyznaczała obszar zabudowań. W samym centrum znajdywał się pałac monarchy, na zewnątrz którego mieścił się główny plac przepełniony straganami oferującymi towary najwyższej jakości. Plac był wykorzystywany również do królewskich wystąpień.
Od placu głównego odbiegało sześć ogromnych alej dzielących miasto na dzielnice. Nie istniał tam jednak podział ludności na burżuazję i biedotę. Osoby o różnych zasobach majątkowych żyły między sobą.
Pokój i dostatki przyciągały coraz większą liczbę ludności do miasta, więc by pomieścić wszystkich wnoszono bardzo wysokie budowle.